Αλλαγή της μορφής του μαθήματος

«Αλλάζω τη σειρά των πραγμάτων. Κάνω τις “διασκεδαστικές” ενότητες στο τέλος του μαθήματος αντί στην αρχή, ως επιβράβευση εφόσον είναι συνεργάσιμοι… και λογικοί». (Απόφοιτος Εκπαιδευτικός)

«Με τις χειρότερες τάξεις έχω σταματήσει την “κλασική” διδασκαλία, με την έννοια της παράδοσης, της προφορικής εισαγωγής στο μάθημα. Στην αρχή δεν μιλώ. Μόλις μπουν μέσα, η δραστηριότητα με την οποία θα ασχοληθούν βρίσκεται πάνω στα θρανία τους κι εγώ θα τους πω να την κάνουν αμέσως. Ακόμη και με τις πραγματικά ζόρικες τάξεις, μερικοί μαθητές θα στρωθούν απλώς στη δουλειά ή απλώς θα χωθούν στο θρανίο με το κεφάλι κάτω. Έτσι μειώνεται ο αριθμός των παιδιών που πρέπει να «τιθασεύσεις». Μετά δουλεύεις μαζί τους προσωπικά, απευθύνεσαι σε κάθε μαθητή με το όνομά του, προσπαθώντας να τους κολακέψεις, να τους ηρεμήσεις. Και προσπαθώ να έχω σχεδιάσει κάτι ως επιβράβευση για το τέλος του μαθήματος… “θα τελειώσουμε μ’ ένα βίντεο αν….”» (Απόφοιτος Εκπαιδευτικός)

«Παλιότερα κατέφευγα σε διάφορα φύλλα εργασιών, ασκήσεις που ήταν σε θέση να κάνουν, να συμπληρώνουν τις λέξεις που έλειπαν, πράγματα που τα κρατούσαν απασχολημένα. Τώρα που έχω περισσότερη πείρα, μάλλον θα λειτουργούσα διαφορετικά, αλλά τότε ήταν ο μόνος τρόπος για να βγάλω τη μέρα». (Επτά χρόνια διδασκαλίας)

«Εάν είναι η 6η ώρα την Πέμπτη ή την Παρασκευή, πρέπει να κάνω ριζικές αλλαγές στο πρόγραμμά μου. Υπάρχει τεράστια διαφορά ως προς το τι μπορώ να κάνω μαζί τους και το πρόγραμμά μου πρέπει να το λαμβάνει υπ’ όψιν. Απλώς αποκτάς καλύτερη αντίληψη του πώς είναι το σχολείο από τη δική τους οπτική γωνία. Πολλοί μαθητές είναι κουρασμένοι, δεν θέλουν να κάνουν το μάθημά σου, θέλουν να πάνε στο σπίτι τους, ανυπομονούν να βρουν τους φίλους τους και να χαζολογήσουν. Πρέπει να φτύσεις αίμα για να κάνεις το μάθημα να έχει όντως κάποια δομή ή κάποιο νόημα, ή να προσπαθήσεις πραγματικά σκληρά για να παρουσιάσεις κάτι που θα μπορούσε να τους ενδιαφέρει, να τους τραβήξει την προσοχή, να προσπαθήσεις τουλάχιστον να σκεφτείς κάτι διασκεδαστικό ή ενδιαφέρον μέσα στο μάθημα, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να συμπεριλάβεις λίγο άσχετα μεταξύ τους πράγματα από πλευράς περιεχομένου». (Απόφοιτος Εκπαιδευτικός)

(Αρκετοί εκπαιδευτικοί ανέφεραν ότι χρησιμοποιούσαν μικρά αποσπάσματα από κάποιο «ευχάριστο» βίντεο ως έναν τρόπο να προχωρήσουν το μάθημα σε δύσκολες τάξεις).

«Προχωράς παρακάτω»

«Έχω μάθει ότι πρέπει να είσαι επιφυλακτικός με κάποια πράγματα. Με ορισμένες τάξεις πρέπει απλώς να μη δίνεις σημασία σε κάποια πράγματα, να στέκεσαι μόνο στα σοβαρά». (Απόφοιτος Εκπαιδευτικός σε «δύσκολο» σχολείο)

«Με ορισμένες τάξεις απλώς συνεχίζω το μάθημα, αργά και σταθερά, απλώς συνεχίζω το μάθημα εκτός κι αν συμβεί κάτι πολύ ακραίο. Μερικές φορές ηρεμούν λίγο όταν συνειδητοποιούν ότι δεν αντιδρώ, ότι προχωράω απλώς το μάθημα, και βάζουν το κεφάλι κάτω, σωριάζονται στο θρανίο. Ξέρω ότι, θεωρητικά, γίνονται όλο και χειρότερα έως ότου ανακαλύψουν τα όριά σου, αλλά αυτό δεν φαίνεται να είναι ο κανόνας». (Απόφοιτος Εκπαιδευτικός σε «δύσκολο» σχολείο)

«Εξακολουθώ να αγνοώ κάποια πράγματα, δεν μπορείς να ασχολείσαι με όλα, αλλά αυτό –το να μην μιλάνε όταν μιλάς εσύ– είναι βασικό. Αν όμως αρχίσεις τα “Πού είναι η γραβάτα σου νεαρέ;”, “Ρίξε την τσίχλα στο καλάθι τώρα”, “Σταμάτα να κάνεις θόρυβο με τον χάρακα”, “Σταμάτα να κουνιέσαι στην καρέκλα”, “Γύρνα μπροστά σου τώρα”… είναι θέμα προτεραιοτήτων, η τέχνη του εφικτού, ένα βήμα τη φορά».  (Τρίτος χρόνος διδασκαλίας)

«Έμαθα να δίνω μάχες. Πρέπει να προσπερνάς κάποια πράγματα… μερικές φορές αυτό αφορά ακόμη και ορισμένους βασικούς κανόνες που προσπαθείς να καθιερώσεις… επειδή είναι μία από εκείνες τις δύσκολες μέρες που απλώς κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Πρέπει να προχωράς, να μην σταματάς, να επικεντρώνεσαι στα παιδιά που μαθαίνουν και συμμορφώνονται, ακόμη κι αν είναι λίγα». (Έμπειρος εκπαιδευτικός)

«Διατηρείς την ψυχραιμία σου»

«Είναι σημαντικό να μην εκνευρίζεσαι με όλα τα παιδιά μόνο και μόνο επειδή είσαι πιεσμένος. Πρέπει να παραμένεις ευγενικός, ήρεμος και λογικός, ακόμη κι αν δεν αισθάνεσαι έτσι μέσα σου. Είναι μέρες που χρειάζεται να έχεις ιώβεια υπομονή και να είσαι σχεδόν χοντρόπετσος… δεν πρέπει να τα παίρνεις προσωπικά». (Απόφοιτος Εκπαιδευτικός)

«Το πιο σημαντικό ήταν να μάθω να διατηρώ την ψυχραιμία μου κάτω από πίεση. Να μην τα αφήνεις να σε κουρδίζουν. Το έμαθα σχεδόν τυχαία όταν ένα πρωί που μπήκα στην τάξη αισθανόμουν πολλή μεγάλη εξάντληση και αδιαθεσία. Δεν το έβαλα κάτω, δεν τα άφησα να κάνουν ό,τι ήθελαν, ίσως όμως να είχα μια πιο χαλαρή αντιμετώπιση οπότε και τα παιδιά φάνηκαν να μην έχουν ιδιαίτερη όρεξη να συνεχίσουν τη φασαρία». (Δεύτερος χρόνος διδασκαλίας)

«Ξέρω ότι κανονικά δεν πρέπει να το κάνω, αλλά μερικές φορές βγαίνω έξω για ένα λεπτό… όχι μακριά και λέγοντας κάποια δικαιολογία… όμως μερικές φορές είχα έτσι την ευκαιρία να ανασυγκροτηθώ, να ηρεμήσω, να ανασυντάξω τις δυνάμεις μου για έναν ακόμη γύρο».  (Τρίτος χρόνος διδασκαλίας σε «δύσκολο» σχολείο)

«Θυμάμαι τη δήλωση του Μπιλ Ρότζερς που λέει να ασχολείσαι με όσα μπορείς να ελέγξεις και όχι με πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Καταβάλλω πολύ μεγάλες προσπάθειες να διατηρώ την ψυχραιμία μου, ακόμη κι όταν με προκαλούν, προσπαθώ πολύ να μην επηρεάζομαι. Μπορείς να προσπαθήσεις νοητικά να μην θυμώνεις ή να μην εκνευρίζεσαι ή να μην εξοργίζεσαι, αυτό μ’ έχει βοηθήσει». (Απόφοιτος Εκπαιδευτικός σε «δύσκολο» σχολείο)